فیلم صبحانه ای برای دو نفر به کارگردانی مهدی صباغ زاده، محصول سال ۱۳۸۲، از جمله فیلم های عاشقانه ی نوستالژیک سینمای ایران است که با داستانی ساده و دلنشین، به مفاهیمی همچون عشق، تنهایی، امید و زندگی می پردازد.

خلاصه داستان:

داستان فیلم حول محور زندگی مردی میانسال به نام بهرام (با بازی خسرو شکیبایی) می چرخد که پس از سالها انزوا و تنهایی، تصمیم به نوشتن داستانی درباره ی زندگی دختری جوان به نام سارا (با بازی چکامه چمن ماه) می گیرد. بهرام در این مسیر با سارا آشنا شده و رابطه ای عاطفی بین آن دو شکل می گیرد.

نکات برجسته فیلم:

بازی های درخشان: خسرو شکیبایی و چکامه چمن ماه در این فیلم، بازی های بسیار ظریف و تاثیرگذاری ارائه می دهند که به باورپذیری شخصیت ها و عمق情感ات فیلم کمک شایانی می کند.
فیلمنامه ی قوی: اصغر عبداللهی، نویسنده ی فیلمنامه، با خلق دیالوگ های طنز و شیرین و همچنین پرداختن به موقعیت های عاطفی به یاد ماندنی، فیلمی جذاب و دلنشین خلق کرده است.
کارگردانی ظریف: مهدی صباغ زاده با کارگردانی لطیف و استفاده از تصاویر شاعرانه، فضایی گرم و صمیمی در فیلم ایجاد کرده است که تماشاگر را با خود همراه می کند.
موسیقی متن دلنشین: موسیقی متن فیلم ساخته ی مهرداد جنابی به زیبایی با فضای فیلم همخوانی دارد و احساسات تماشاگر را برمی انگیزد.

نکاتی برای تامل:

مرور خاطرات: فیلم صبحانه ای برای دو نفر با به تصویر کشیدن خاطرات و نوستالژی دهه ی شصت، حس همذات پنداری را در تماشاگر برمی انگیزد.
اهمیت عشق و امید: فیلم نشان می دهد که هیچگاه برای عشق و شروع دوباره دیر نیست و امید به زندگی می تواند در هر شرایطی وجود داشته باشد.
تنهایی انسان معاصر: فیلم به طور ظریفی به موضوع تنهایی انسان در جامعه مدرن می پردازد و اهمیت ارتباطات انسانی را یادآور می شود.

جمع بندی:

صبحانه ای برای دو نفر، فیلمی ساده و صمیمی است که با قصه ی عاشقانه ی خود، حس امید و شادی را به تماشاگر هدیه می دهد. این فیلم از جمله آثار ماندگار سینمای ایران است که تماشای آن برای همه علاقه مندان به فیلم های عاشقانه و نوستالژیک توصیه می شود.

نکاتی برای بحث و گفتگو: