آنتونن آرتو (۱۸۹۶-۱۹۴۸) نویسنده، شاعر، بازیگر، و کارگردان تئاتر فرانسوی بود که به خاطر نظریه‌ها و ایده‌های انقلابی‌اش در زمینه تئاتر شناخته می‌شود. او در طول زندگی خود با بیماری‌های روانی دست و پنجه نرم می‌کرد و این تجربیات در آثارش به وضوح مشهود است.
فعالیت‌های آرتو در تئاتر
آرتو در سال ۱۹۲۳ با بازی در نمایش "سوماترو" اثر آلفرد ژاری به شهرت رسید. او در این نمایش نقش یک مرد دیوانه را بازی کرد و به خاطر حرکات و رفتارهای عجیب و غریبش مورد توجه تماشاگران قرار گرفت. آرتو در سال‌های بعد به فعالیت در تئاتر ادامه داد و در نمایش‌های متعددی به عنوان بازیگر و کارگردان حضور پیدا کرد.
نظریه‌های آرتو در زمینه تئاتر
آرتو در کتاب‌ها و مقالات متعددی نظریه‌های خود را در زمینه تئاتر بیان کرد. او معتقد بود که تئاتر سنتی دیگر قادر به پاسخگویی به نیازهای انسان مدرن نیست و باید نوع جدیدی از تئاتر به وجود آید. این نوع جدید از تئاتر که آرتو آن را "تئاتر بی‌رحمانه" می‌نامید، باید به اعماق ناخودآگاه انسان نفوذ کند و تماشاگر را از نظر روانی و عاطفی به چالش بکشد.
تأثیر آرتو بر تئاتر
آرتو اگرچه در زمان حیات خود به طور کامل مورد پذیرش قرار نگرفت، اما بعد از مرگش به عنوان یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌های تاریخ تئاتر شناخته شد. نظریه‌های او الهام‌بخش بسیاری از کارگردانان و بازیگران تئاتر از جمله پیتر بروک، جروژیو استرتلر، و یوجینو باربا بود.
آثار برجسته آرتو
