آلبرت رمی (۹ آوریل ۱۹۲۱ – ۲۶ ژانویه ۱۹۶۷) بازیگر مرد فرانسوی بود. او بین سال‌های ۱۹۴۳ تا ۱۹۶۷ میلادی فعالیت می‌کرد.
رمی در پاریس به دنیا آمد و در مدرسه ملی هنرهای نمایشی پاریس تحصیل کرد. او اولین بار در سال ۱۹۴۳ در فیلم « ترن» به کارگردانی کلود اوتان-لارا ظاهر شد. این فیلم موفقیت تجاری و انتقادی بود و باعث شهرت رمی شد.
رمی در طول دوران حرفه‌ای خود در بیش از ۱۰۰ فیلم و سریال تلویزیونی ظاهر شد. او در فیلم‌های کلاسیک زیادی بازی کرد، از جمله «چهارصد ضربه» (۱۹۵۹) به کارگردانی فرانسوا تروفو، «صومعه پارم» (۱۹۶۳) به کارگردانی کلود بریکر، «به پیانیست شلیک کن» (۱۹۶۰) به کارگردانی ژان-لوک گدار، «لافایت» (۱۹۶۲) به کارگردانی ژان-لوک گدار، «رقص کن کن فرانسوی» (۱۹۶۴) به کارگردانی ژان-لوک گدار، «فردا نوبت من است» (۱۹۵۹) به کارگردانی فرانسوا تروفو، «اسب کهر را بنگر» (۱۹۶۶) به کارگردانی جان فورد، «بچه‌های بهشت» (۱۹۶۶) به کارگردانی فرانسوا تروفو، «ساعت بیست و پنج» (۱۹۶۷) به کارگردانی فرانسوا تروفو، «گوژپشت نتردام» (۱۹۵۶) به کارگردانی ژان-پیر ملویل، «پنج مایل مانده به نیمه‌شب» (۱۹۵۷) به کارگردانی ژان-پیر ملویل، «چهار سوار آخرالزمان» (۱۹۶۲) به کارگردانی ویتوریو دسیکا، «آخر هفته در دانکرک» (۱۹۶۴) به کارگردانی ژان-لوک گدار، « النا و مردانش» (۱۹۵۷) به کارگردانی روبر برسون، «جایزه بزرگ» (۱۹۶۶) به کارگردانی جان فورد، و «در مسافرخانه اتفاق افتاد» (۱۹۶۲) به کارگردانی ژان-لوک گدار.
رمی به خاطر بازی‌های متنوع و قوی‌اش شناخته شده بود. او می‌توانست در نقش‌های مختلف، از قهرمان‌های جوان گرفته تا جنایتکاران خشن، بازی کند. او همچنین به خاطر همکاری‌اش با کارگردانان بزرگی مانند فرانسوا تروفو، ژان-لوک گدار، و ژان-پیر ملویل شناخته شده است.
رمی در ۲۶ ژانویه ۱۹۶۷ در سن ۴۵ سالگی در پاریس درگذشت. او در گورستان مونمارتر در پاریس به خاک سپرده شد.
رمی در فرانسه به عنوان یکی از بزرگترین بازیگران مرد قرن بیستم شناخته می‌شود. او به خاطر بازی‌های متنوع و قوی‌اش، و همچنین همکاری‌اش با کارگردانان بزرگ، از جمله فرانسوا تروفو، ژان-لوک گدار، و ژان-پیر ملویل، شناخته شده است.
